Jan un Hinnerk

Jan un Hinnerk

Dat Erf

Dä Hinnerk heet all en Ströip döar de Chemeinde chemack. He kömmp chraat vam Kloastermark de Otto-Pankok-Stroote länges un süüt nou, dat do aan däm Eck vam Hünnerbärch un Hennenstroote en Kääl steiht, dän sinne Kopp hange lött. Ees he nou näher kömmp, do kann he et chenau sehne, dä Kääl dän do steiht, dat ös dä Jan. He cheit nou op ömm aan un kallt öm aan:
 
Hinnerk:
Sehn ick do rääch, bös dou dat seelwes, Jan? Wat steihse dän hie soa ees falsch Chaild aan däm Eck erömm? Wat mackse hie? He! Vertell mei dat!
 
Jan: 
Herr Chott noch ees, dou bös et, Hinnerk! Dou hees mei ouk chraat noch ees chefehlt, man, man, man. Mei bliif ouk nicks erspart.
 
Hinnerk:
Wat ös dan loas met Dei, wat mackse föar en Chessech un träcks föar en Schnuute? Dou kiiks äwwer bedröppelt uut där Wääsche.
 
Jan:
Hör ees, dou wiisen Aape, dat mutts dou doch eintlich weite, ick sinn doch mangs en Truuer. En de lääsde Weeke ös doch minn leewe Erftante Katchen, van de Siipelsriich chestorwe. Dat heet doch ouk vöarige Daage em Mölmsche Blättsche chestoune. Heese dat nee cheleese, of heese mool wiier däm Brill nee rein chemack? He! Dou witts doch söös ömmer all dat Nöisde un deas de Piire kröche höare!
 
Hinnerk:
Dou mutts waal entschuldige un dat kaase mei chlöiwe, äwwer dat häpp ick nee chewoos, dat höar ick nou en de easte Kear. Ick willsche ouk föar schaunerwegen minn Beileid uutspreeke.
 

Jan:
Lott mär chutt siin Hinnerk, dat ös all soa en de Riich, ick weit jo dat dou et chutt met mei meins.

 

Hinnerk:
Sääch ees, woar dinn Tante Katchen denn krank of soa?
 
Jan:
Nee, dat nee un dän Doktor heet ouk noch chesaach, dat me dat en däm Auler döckeser heet, dat dän ein of aunere stärwe mutt.
 
Hinnerk:
Wie ault ös dinn Tante chewoode?
 
Jan:
Oach jo, söi wöar waal nou em nöösde Summer neegenzich chewoode.
 
Hinnerk:
Wat, neegenzich Joor? Jung, Jung, dat ös äwwer en staatset Auler. Do woar mangs de Hebamm nee meahr schöilich, dat söi nou chestorwen ös.
 
Jan:
Haul die Muul! Dou hees dei ouk kein bettsche cheeinert. Dou kalls all ömmer noch soa doheer, ees wän dou nee chanz chescheit wöars.
 
Hinnerk:
Jo, Jo, dat mutts dou mei chraat sägge. Äwwer, sääch mei nou dat ein. Dinn Tante Katchen woar doch all met neegenzich Joor en aul Wiif, do mutt me doch domit rekene, dat soa en Frauminsch stärwe mutt. Un söi woar doch ouk Dinn Erftante, do heese doch sicher en oodenlich Erfdeil erhaule? Dinne Truuer kömmp mei charnee soa truurich vöar. Do deat doch wat nee stimme! Vertäll mei doch worömm dou soa en Fläppe träcks!
 
Jan:
Hinnerk, dou hees jo Rääch. Minn Erf, en Sparbuuk met en paar dousend Mark drop, heet mei minn Tante Katchen jo öwwerloote. Äwwer, wat sall ick met däm Chaild. Föar mei ös et völl schlimmer, dat ick nou minn Tante nee meahr besööke kann. Ick sinn jo emool en där Monnt bei öar cheweese. Un ömmer wän ick op Besöök koam, do hadde söi extra föar mei chekock. Do choaf et dann minn Liifchereech, Suure Kappes met döarchewaasene Späck, Ruuk-Mettwoos un Ärpelspüree. Dat woar alle Kear läcker! Dat koosde söi am bääsde kooke. Ick häpp mei do ömmer bucksaat chefreete. Un draachterheer heet mei minn leewe Tante ömmer noch ein bös twea Flääschen Bier un en paar Wachölderkes op dän Deesch chesatt. Kaase mei nou verstoune worömm ick soa truurich sinn? Ick häpp föar mei chesaach, driit mär op dat Sparbuuk, do kaase nee erinnbiite, dat schmacksche nee.
 

Hinnerk:
Höar ees Jan, dou kaas doch nou dat Chaild, wat op däm Sparbuuk ös, opfreete. Dou cheis en de bääsde Lokale va Mölm un deasche satt eete. Ös dän völl Chaild op däm Buuk?
 
Jan:
Dou hees chutt kalle. Van ein Lokal en dat aunere sinn ick chetrocke, äwwer neerges heet et mei soa chutt cheschmack, ees bei minn Tante Katchen. Et cheit nicks öwwer dat Eete derheim! Dat Sparbuuk met die dreidousend Mark drop deat ick chau heercheewe, föar läckere Suure Kappes met Späck un Mettwoos.
 
Hinnerk:
Jan, ick chlöif, ick kannsche hölpe! Dou kenns doch minn leef Öilsche Triin un dou witts doch, dat dat Frauminsch boll chenau soa chutt kooke deat, ees dinn Tante Katchen. Ick maaksche nou en Vöarschlach. Höar mei ees chutt tuu! Wat höils dou dovan, wän dou emool en där Monnt, bei us derheim Suure Kappes met Späck un Mettwoos eete köösdes?
 

Jan:
Höar op! Dou deas mei op dän Aam nömme, dat chlöiw ick nee! Un wat mutt ick doföar maake, em Chaade schorre, off Ärpel schäle un draachderheer däm Pott un de Pann reinmaake?
 
Hinnerk:
Nee, dou brucks föar dat Eeten nee te arbee! Dou hees et doch eefkes selwes chesaach, dat deische dat Sparbuuk met die paar Mark drop ewechaal wöar. Pas op! Dou chiffs mei nou dat aule Sparbuuk un doföar kömmps dou dat chanze Joor öwwer, emool en där Monnt, bei us derheim tum Suure-Kappes-Eete. Wat höilse dovan?

 

Jan:
Dou hees dän Fusel un die twea Flääschen Bier draachterheer vercheeten un dobei en chudde Zichar, dat wöar ouk nee dat Schläächdesde.
 
Hinnerk:
Va mei uut, dodraan sall et nee lägge, dat salls dou ouk noch häwwe. Also, Haund drop, dou chiffs mei dat Sparbuuk un kömmps doföar dit Joor twelf mool tum Suure-Kappes-Eete.
 
Jan:
Dat sall en Woot siin!
 
Die twea cheewe sich dodrop de Hain un de Jan fängk draachterheer en sinne Bois aan te kroome. He feind ouk noo en kotte Tiit wat he söök. Et ös dat Sparbuuk, dat he nou däm Hinnerk chiff un dobei sett.
 
Jan:
Dou hees sochar Chlück, ick häpp dat Buuk rein zufällich en minne Böis chehatt. Do, ick kannsche et chlicks cheewe.

 

Dä Hinnerk nömmp nou dat Buuk en sinne Hain un schleit et op. He kiik all teeas nöischiirich en dat Buuk un dann dä Jan aan. Dobei kriich he en chanz rooe Kopp un deat dann dä Jan hatt aankriite.
 
Hinnerk:
Wat ös dat dann, die dreidousend Mark stoone jo em "Soll" un nee em "Haben"!
 
Jan:
Jo, chenau soa heet et mei minn Tante Katchen ouk föar mei chesaach: Dou sollst dat haben! Un nou hees dou dat! Äwwer dat met däm Suure Kappes dat bliif soa, chesaach ös chesaach!

 


Walter Ferschen, Mai 1998

 

Audio-Datei (F.Firla) von 2002/2003 - Sprecher: Walter Ferschen – Wilhelm von Gehlen
 



Jan un Hinnerk:

Sexy em Auler

 

Sexy im Alter

 

 

 

Jan:

Dat fängk jo tume-is chanz leu aan.

Das fängt ja meist ganz langsam an.

 

Hinnerk:

Met dat nöie Johr?                                                                                                     

Mit dem neuen Jahr?

 

Jan:

Nee, met dat aule Hoor!

Nein, mit dem alten Haar!

 

Hinnerk:

Dou me-ins dat chriese!

Du meinst das graue!

 

Jan:

Jo, dat fiese!

E-in, twea ssin er te ssehne – do kasse se noch eruutriete.

 

Ja, das fiese!

Eins, zwei, drei davon sind zu sehn – da kannst du sie noch ausreißen.

 

Hinnerk:

Jo, dat ös ouk half soa schlemm.

Ja, das ist auch halb so schlimm.

 

Jan:

Merr et kömp dän Daach, do kasse se nee meah verstoppe.

Aber es kommt der Tag, da kannst du sie nicht mehr verstecken.

 

Hinnerk:

Nu jo, dat mutt jo soa kumme, e-imol de-it dat jede van us Kääls trääfe, dä Lack ös aaf!

Nun ja, das muss ja so kommen, einmal trifft das jeden von uns Männern, der Lack ist ab!

 

Jan:

Merr soa e-infach ös dat nee, leewen Hinnerk. Chriese Hoor maaken’sche kloor: Dou wäds aul. On dat he-it, be-i de Deansches bösse boll aafchemeldt – wenn de nee chrad däm Kosta Kodalli of Perre Brizze bös.

Aber so einfach ist das nicht, lieber Hinnerk. Graues Haar machen dir klar: Du wirst alt. Und das heißt, bei den Mädchen bist du bald abgemeldet – wenn du nicht gerade Costa Cordalis oder Pierre Brice bist.

 

Hinnerk:

Och, do chiff et doch Hölp föar. Dä Wim vam Dickschwall heet sech do’ ouk de Hoor chefärw, ees dat be-i öm soa wiet woar.

Ach, dafür gibt es doch Hilfsmittel. Der Willi vom Dickswall hat doch auch seine Haare gefärb, als es bei ihm so weit war..

 

Jan:

Jo, jo, dou Schwadronnör, dat heet äwwer nee chebatt. Dän soach so chediegen domit ut, dän häwwen se en chanz Mölm utchelaach.

Ja, ja, du Schwätzer, das hat aber nicht geklappt. Der sah so gediegen damit aus, den haben sie in ganz Mülheim ausgelacht.

 

Hinnerk:

Dou heess Rääch, ös waal ’n Driet, wemme chries wäd.

Du hast Recht, ist wohl Mist, wenn man grau wird.

 

Jan:

Un et ös jo nee dat chriese Hoor alle-in. Wat me-i völl meah te dinke chifft: Me-i fällt dat Hoor dökkes uut. Ees ek laaste Keahr be-im Hoorschni-e woar, do deat minne Figaro ruppdich en Speegel achter minne Kopp her haule un me-i dat wiese: „Do, bekiek’sche dat ees, dat Knee kömp duar!“

Und es ist ja nicht das graue Haar alleine. Was mir viel mehr zu denken gibt: Mir fällt das Haar aus. Als ich letztens beim Haarschneiden war, hielt mein Figaro schwuppdich einen Spiegel hinter meinen Kopf und zeigte es mir: “Da, schau dir das an, das Knie kommt durch!”

 

Hinnerk:

Och, leewe Jan, föar dän Hoorschnieder ös dat nicks bessounes. Dat ssüht dän jeden Daach.

Ach, lieber Jan, für den Friseur ist das nichts besonderes. Das sieht der jeden Tag.

 

Jan:

Merr föar me-i woar dat soa, ees häd he chessaach: „Jan, dou macks dat nee meah lang!”

Aber für mich war das, als wenn er gesagt hätte: „Jan, du machst nicht mehr lange!”

 

Hinnerk:

Me ssall me-ine, dou hädds all de Doadeskis bestellt.

Man sollte meinen, du hättest schon den Sarg bestellt.

 

Jan:

Jo, me-i woad et rächtech benaut.

Ja, mir wurde richtig übel.

 

Hinnerk:

Jo, wenn et soa schlemm ös met de-i, dann kann ek’sche merr dat e-ine rooe, un dat ös dat lääste Middel in usem Auler.

Ja, wenn es richtig schlimm mit dir ist, dann kann ich dir nur das eine raten, und das ist das letzte Mittel in unserem Alter.

 

Jan:

Et lääste Middel?  Jo leewen Hinnerk, sin soa chudd un vertell me-i chau wat dat föar’n Middel ös!

Das letzte Mittel? Ja lieber Hinnerk, bitte sei so gut, und verrate mir schnell, was das für ein Mittel ist!

 

 

Hinnerk:

De „Aptheken-Ömschou!“

Die „Apotheken-Umschau!“

 

Jan:

De „Apotheken- Ömschau???“ Un domit waasse de Hoor wiier ? Mutt me sech dat Hääf oppe Kopp legge ?

Die „Apotheken-Umschau ??? “ Und damit wachsen die Haare wieder? Muss man sich das Heft auf den Kopf legen ?

 

Hinnerk:

Nee, dat nee, äwwer dou heess jo noch em paar chriese Hoor. Un do stoun drin, dat dre-i Vierdel vanne Froulüüt chriese Hoor be-i Mannlüüt nee schlemm fe-ine, im Tegende-il, Mannslüüt met chriese Hoor sin sexy!

Dat ös en ächten Herkieker. Un dat nee bloas föar de Froulüüt in dinnem Auler. Chrad Deansches öm dattich eröm fe-ine dat scharp!

Nein, das nicht, aber du hast ja noch ein paar graue Haare. Und da stand drin, dass drei Viertel der Frauen graue Haare bei Männern nicht schlimm finden, im Gegenteil,Männer mit grauen Haaren sind sexy!

Das ist ein echter Hingucker. Und das nicht nur für die Frauen in deinem Alter. Gerade Mädels um die Dreißig finden das scharf.

 

Jan:

Dou me-ins: Fott met all de Fitness-Blättsches on Tiedschreefde föar Kääls?

Du meinst fort mit all den Fitness-Zeitschriften und Männermagazinen?

 

 

Hinnerk:

Chemäcklich, ek kann aal Kääls in de Pläätejoore merr dat e-ine sseggen: Leasent de Aptheken-Ömschou, dat ös de „Bravo“ föar de Ssilverfraksion!

Gewiß, ich kann allen Männern in den Glatzenjahren nur das eine raten: Lest die Apothen-Umschau, das ist die „Bravo“ für die Silberfraktion!

 

 

Franz Firla 2012

 

Share by: